Andleg ládeyða

Þetta hefur verið skrítinn tími. Það var orðið svo langt frá síðustu færslu og mér fannst ég verða að skrifa eitthvað en ég hef í raun ekkert að segja. Upplifi sjálfa mig sem tilfinningalega flatneskju þessa dagana. Tíminn flýgur frá mér, lítið gerist, ég er alltaf ósátt við eigin frammistöðu í öllum mínum hlutverkum og ég virðist hvorki geta grátið né hlegið nýlega. Kannski þarf ég bara hvíld frá öllu tilfinningalegu róti.

En ég er a.m.k. á lífi og verð sjálfsagt bara að þrauka þetta tímabil eins og annað.

 

Athugasemdir

[JEG, 6.10.2008 kl. 22:15]

Knús á þig elskuleg.

Kveðja úr sveitinni.

[Unnur María Hjálmarsdóttir (IP-tala skráð) 6.10.2008 kl. 23:43]

Svona dagar koma af og til svo koma góðu dagarnir aftur.   Þetta var sko djúp speki???   

[Ein-stök, 6.10.2008 kl. 23:55]

Takk sæta JEG  Knús til baka í sveitina

Jú þú ert ansi djúp í dag Unnur María en þetta er alveg rétt hjá þér. Góðu dagarnir hljóta að banka upp á aftur.

[Bullukolla, 7.10.2008 kl. 11:29]

Þetta er eðlileg þróun.  Nú notar þú tímann til að læra og þroskast og gera það upp við þig hvað þú vilt svo þú getir stefnt óhindrað að því.  Það tók mig ekki nema um 14 ár . . . en ég er líka full seinþroska   Sumir finna þetta strax.