Sonurinn

Fengum gott tækifæri á að ræða við soninn í dag. Vorum bara þrjú heima og hann í voða góðum fíling með okkur. Við fórum að ræða við þann stutta um að pabbi hans væri að leita sér að húsi (í bæ X) og ég hér (í bæ Y). Honum fannst ekki nógu sniðugt að við ætluðum ekki öll að vera saman ALLTAF en aftur á móti lyftist á honum brúnin þegar hann áttaði sig á þeirri staðreynd að hann myndi eiga tvö herbergi!!  Tvö herbergi með dóti! Í smástund fannst okkur eitthvað hafa farið illa í samtalinu og hann væri kannski ekki að átta sig á því hvað væri að gerast. En það er ekkert verra að hann átti sig á þessu í rólegheitum. Það vill svo til að hann á vin sem er nýfluttur í nágrenni við okkur, einmitt af því að foreldrar hans voru að skilja. Ég benti Syninum á þann vin og að hann ætti heima hjá bæði pabba og mömmu. Í því tilfelli búa samt báðir foreldrarnir í sama bæjarfélagi svo aðstæður eru svolítið ólíkar.

Dóttirin er aðeins að jafna sig á fréttunum. Við höfum líka verið mikið saman öll fjögur þessa síðustu daga þannig að þetta er kannski ekki svo raunverulegt fyrir henni ennþá. Hún sýnir mínum húsapælingum mikinn áhuga og vill endilega koma með mér til að skoða. Pantaði sérstaklega hús þar sem hægt væri að hafa hund!! Ég sem hélt að ég væri búin að útskýra að hundaeign væri ekki bara bundin húsnæðinu (getum ekki verið með hund þar sem við búum núna). Það hefur ekki alveg skilað sér.

Annars er ég bara löt á þessum Verkamannafrídegi. Búin að eyða deginum að mestu í náttfötunum, liggjandi uppi í sófa með tölvuna í fanginu. Hef reyndar verið að sinna hinu og þessu, bæði skemmta mér við bloggsíðulestur, vinna svolítið og svo grúska í ýmsu varðandi skilnaðinn. Spurning hvort ekki sé kominn tími á að rífa sig upp úr sófanum og taka heimilið svolítið í gegn

Athugasemdir

[Ókunnuga konan (IP-tala skráð) 1.5.2008 kl. 17:12]

Já það er misjafnt hvernig gengur að koma þeim í skilning um svona hluti. En það er jú ekki skrítið að hana langi í hund núna .....fylla upp í skarðið sem myndast. En það er endalaus vinna að hafa hund þó að hann sé lítill (hundur er hundur). Kannski eitthvað annað sem kostar minni fyrirhöfn ??? Ég á fiska t.d. jú það er líka hundur á heimilinu en það er annað mál.

Ææjj já þessir blessuðu frídagar og barátubull úfff ég er ekki þessi týpa sem elti það. En hjá mér eru allir dagar eins svo til þannig að rauður eða ekki skiptir ekki öllu máli. Knús á þig mín kæra og njóttu frísins. GAngi þér vel að finna húsnæði við hæfi.

[Sporðdrekinn, 1.5.2008 kl. 17:23]

Æ hvað það er nú gott að þið séuð búin að tala við strákinn, nú getur þú hætt að hugsa um það. Það er líka miklu auðveldara að vinna í hlutunum þegar að ekki þarf að vera að fela eitthvað fyrir fjölskyldumeðlim.

Mínir ungar vilja fá hund, ég skil það mjög vel, væri alveg til í að hafa einn til að knúsast í, en.... Að hafa hund er bara eins og að hafa lítið barn á heimilinu, mikil vinna og maður er ferlega bundinn. Svo að svarið hér á þessum bæ er enn "Nei" fer mismunandi vel/illa í aðra fjölskyldumeðlimi en mig.

[Ein-stök, 1.5.2008 kl. 18:38]

Það er einmitt þetta með bindinguna sem hefur gert það að verkum að ég hef ekki verið tilbúin í þetta hundadæmi. Dóttirin hefur beðið um hund ansi lengi svo þetta er ekkert nýtilkomið. Ég var búin að útskýra það fyrir henni fyrir nokkrum vikum að það væri svo rosalega bindandi og mikil vinna að vera með hund, en að ég væri alveg til í að við skoðuðum það að fá eitthvert annað gæludýr. Eftir að við vorum komin þetta langt í skilnaðarferlinu ráðlagði ráðgjafinn okkur að passa okkur á að blanda ekki nýju gæludýri í þetta, þ.e. þá gæti það virkað eins og verið væri að bæta barninu/börnunum upp eitthvað af því að við værum með einhverja sektarkennd yfir skilnaðinum (gagnvart börnunum). Þetta verður því í einhverri gerjun áfram. Ég hef fram að þessu getað bent á að í þessu húsnæði sem við erum í núna megum við ekki vera með nein gæludýr, þess vegna er Dóttirin mjög spennt yfir húsakaupum þessa dagana

[Júdas, 3.5.2008 kl. 21:57]

Æi litli kúturinn   , auðvitað skilja þeir þetta ekki en þeir venjast þessu.  Ég neita því ekki að ég verð soldið dapur þegar ég pistlana þína og skynja það sem þú ert að ganga í gegnum.   Þetta líður hjá!

[Ein-stök, 4.5.2008 kl. 19:55]

Takk fyrir samhug Júdas.  Það er alltaf gott að heyra að einhver skilur hvernig manni líður, þó ég verði að viðurkenna að ég vildi óska þess að enginn þyrfti að ganga í gegnum þessa vanlíðan. Mesta vanlíðanin í gegnum þetta fram að þessu er einmitt tilkomin vegna barnanna. Vildi glöð taka þessa vanlíðan á mig.