Dramadagur

Dóttirin var ekki upp á sitt besta í dag. Þverneitaði í morgun að fara í skólann og það tók ansi mikinn tíma og orku til að fá hana ofan af þeirri hugmynd. Sem betur fer var Maðurinn heima og gat tekið við þegar ég gat ekki lengur beðið með að fara í vinnuna. Ég talaði við skólastjóra og umsjónarkennara Dótturinnar til að láta vita hvernig staðan væri. Stelpuskottið var ögn hressilegra þegar við hittumst í hádeginu sem þegar fór að líða á daginn versnaði í því. Hún kvartaði undan heimavinnunni, kvartaði yfir kvöldmatnum, tuðaði yfir morgundeginum, ætlaði ekki að fást til að æfa sig á fiðluna og síðast en ekki síst þurfti hún aðeins að ræða það að pabbi hennar væri að flytja. Það er bæði ósanngjarnt og ömurlegt. Ég geri mér grein fyrir því að allur þessi mótþrói og þrjóska kemur til af því að henni líður illa og hún getur ekki höndlað þær tilfinningar. Við Maðurinn máttum virkilega taka á honum stóra okkar til að tækla þessa stöðu. Þegar stúlkan var komin inn í herbergi til að hátta náðum við að ræða saman í smástund og vorum sammála því að í vanlíðan okkar undanfarin ár hefði sú stutta náð ansi oft að stjórna okkur og stýra okkar líðan. Við höfum tilhneigingu til að vilja hafa allt gott og oft ekki haft andlegt þrek til að taka á þrjóskunni og stjórnseminni í litlu drottningunni okkar. Sem betur fer léttist brúnin á dúllunni þegar hún var háttuð og búin að bursta tennur. Þá spilaði hún á fiðluna eins og engill, ég fékk að greiða henni og flétta og hún var m.a.s. farin að grínast og hlægja áður en hún bauð góða nótt og fór í rúmið.

Við höfum enn ekki rætt málin við Soninn. Það er hálfgerður vandræðagangur í okkur varðandi hann. Við erum dálítið óviss um það hvernig við eigum að orða þetta við hann, hversu mikið við segjum og á hvaða hátt. Annað í skilnaðarferlinu er "on hold" í bili. Við þurfum að ræða eignaskipti, fjármál, umgengni.. allan þann pakka. Líklega fer best á því að taka þetta í hænuskrefum.

Síðan ég vaknaði síðustu nótt hefur efinn, sorgin og söknuðurinn þjakað mig. Ég velti mér dálítið mikið upp úr því að okkur Manninum líði nú svo vel saman og komi í raun vel saman.. af hverju í ósköpunum getum við ekki látið þetta ganga? En ég er vansvefta og taugarnar þandar eftir þennan síðasta sólahring. Ætla að fá mér svefntöflu núna til að tryggja góðan nætursvefn. Sjáum til hvernig mér líður þegar ég er úthvíld.

Athugasemdir

[Ókunnuga konan (IP-tala skráð) 28.4.2008 kl. 23:05]

Ææjjj dúllan mín ! Ég þekki þetta með ásakanirnar. Er enn í því af og til að díla við drenginn. En ætla nú bara að gefa þér knús og klemm fyrir nóttina og sofðu nú vært.

 "efinn, sorgin og söknuðurinn" held að þú verðir að passa þig á að láta það ekki naga þig. Því að það er oft sem að það platar mann til að reyna kannski aftur en maður sér síðan eftir. Þetta verður allt í lagi, það tekur bara tíma. Og að skilja sem vinir sem hafa gert upp sín mál á ljúfan hátt er óskaskilnaður. (mín skoðun)

 

[Rebbý, 28.4.2008 kl. 23:11]

hef ekki orkuna sjálf til að skilja neitt eftir en knús inn í nóttina 

[Ein-stök, 29.4.2008 kl. 23:33]

Ókunna kona: Nákvæmlega! Ég var nokkuð viss um að þreytan væri að fara svona með mig en líðanin batnaði samt ekkert þó ég reyndi að segja mér að svo væri. Held að ég sé líka alveg sammála þér um "óskaskilnaðinn" - eins skrítið orð og það er í sjálfu sér.

Báðar: Takk fyrir knúsið.. sendi ykkur knús á móti fyrir þessa nótt

[Unnur María Hjálmarsdóttir (IP-tala skráð) 29.4.2008 kl. 23:39]

Mikið væri nú gott ef allir gætu skilið í nokkuð góðu!!  Passaðu bara að fara vel með þig , annars getur þú ekki tekist á við allt sem þarf að sinna. Gangi þer vel

[Sporðdrekinn, 30.4.2008 kl. 01:42]

Eru mörg ár á milli krakkanna?

Ég held að það væri eitthvað skrítið ef að ekki kæmi upp smá efi og sökknuður eftir því góða sem að þið áttuð. Sérstaklega þar sem að þið náið svona vel saman núna, þú ert bara mannleg dúllan mín.

Það er fátt sem dregur úr manni kraftinn eins og að eiga við börnin mans andlega, þá meina ég þegar að miklar tilfinningar eru í spilinu. Þú ert að leggja þig alla fram um að gera vel fyrir alla og halda öllum öruggum og góðum, ekki satt? Þetta tekur fullt af orku, vertu dugleg að hlaða sjálfa þig

Knús og kreist

[Ein-stök, 30.4.2008 kl. 17:43]

Hvernig getur staðið að hér séu 5 komment þegar þau eru 2? Ég hélt líka að ég hefði sjálf skrifað komment.. hvar er það?

[Ein-stök, 30.4.2008 kl. 17:43]

Vó.. núna kom bara öll runan.. skrýtið!!

[Ein-stök, 30.4.2008 kl. 22:15]

Þetta er farið að líta svolítið furðulega út. Eins og ég sé að tala við sjálfa mig

Unnur: Já það væri gott ef fólk gæti oftar gert hlutina í meiri sátt en raun ber vitni. Ég þekki a.m.k. til alltof margra tilfella af erfiðum skilnuðum og miklum leiðindum þeim samfara. Ég er einmitt að berjast við að muna eftir að hugsa um sjálfa mig mitt í þessu öllu. Hef verið að troða léttu dekri hér og þar inn í dagskránna hjá mér svona til að fylla á geyminn.

Sporðdreki: Það eru 4 ár á milli þeirra. Hún er 10 ára og pælir mikið í hlutunum, hann er 6 ára og meiri sveimhugi. Já auðvitað væri eitthvað skrítið ef aldrei kæmu upp tilfinningar eins og efi og söknuður undir svona kringumstæðum. Ég get verið svolítið gleymin á þetta með að ég sé mannleg  Og jú.. ég er svo sannarlega upptekin við að reyna að gera hlutina þannig að allir séu sem ánægðastir. Á stundum erfitt með að sætta mig við að það getur þýtt sársauka í leiðinni því stundum þurfum við að brjótast í gegnum múra í lífinu.  Takk