Þrjóskan

Dagurinn í dag var voðalega sveiflukenndur. Ég hef barist um á hæl og hnakka til að halda í bjartsýnina og jákvæðnina því ég bara VERÐ að fara að sjá betri tíma. Það er bara ekki hægt að vera svona dapur lengi og ég er búin að syrgja svo margt, gráta svo oft og eyða alltof mikilli orku í að vera svekkt, reið og vonsvikin. Núna er þetta farið að hljóma eins og ég sé einhver frekjudolla sem fær ekki það sem hún vill    Enginn sem les þetta þekkir mig persónulega (svo ég viti til) en vinkonur mínar sem vita allan sannleikann um hjónabandið mitt standa fyllilega með mér og hafa m.a.s. sumar hreinlega hvatt mig til að taka það skref að skilja við Manninn. Auðvitað tekur enginn slíka ákvörðun nema ég sjálf en slíka hvatningu hef ég fengið á stundum þar sem viðkomandi vinkonur eru orðnar dálítið þreyttar á vælinu í mér og vilja bara að ég GERI eitthvað í málnum.

En aftur að deginum í dag. Ég vaknaði á undan vekjaraklukkunni í morgun og fannst yndislegt að uppgötva að það væri orðið bjart úti kl 6.30 að morgni  Ég afþakkaði pent þjónustu vekjaraklukkunnar, gerði nokkrar valdar nuddæfingar á sjálfri mér til að vekja kroppinn og dreif mig svo í sturtu. Til að byrja með reyndi ég að tækla vinnudaginn á léttu nótunum. Reyndi að skáskjóta mér undan árekstrum og óþægilegum uppákomum. Það gekk upp að vissu marki. Andlega hliðin var ennþá frekar döpur og ég var nokkrum sinnum spurð (með umhyggju) hvort ég væri ekki búin að ná mér eftir veikindin.

Ég fékk líka frekar óþægilegar fréttir í dag. Vinkona mín hafði verið spurð hvort það væri rétt að ég væri að skilja! Ég veit ekki hvaðan sú fregn barst en ég varð dálítið stressuð vegna barnanna minna því ég vil alls ekki að þau frétti þetta annars staðar frá. Samt kom ég ekki í verk því sem átti að verða verkefni nr 1 í dag; að tala við ráðgjafann okkar  Stuttu eftir að ég talaði við vinkonuna varð nefnilega mjög óþægileg uppákoma í vinnunni sem að hluta til lendir á mér að leysa úr. Klukkutíma seinna fékk ég leyfi til að fara heim því hitinn var kominn aftur

Gleymdi stóru fréttunum í dag. Sjúkrahússfréttirnar sem ég fékk í gær virðast ætla að fara betur en á horfðist í fyrstu. Ég er afskaplega þakklát fyrir það   

Athugasemdir

[Júdas, 1.4.2008 kl. 00:18]

Blogg og ljóðalestur er það sem hjálpaði mér í einum mesta dapurleika síðari ára.  Nú fer að vera komið ár síðan og kominn sá tími sem ég vissi að myndi koma en vissi bara ekki hvenær.  Tími uppskeru og gleði, því tími dapurleika og biturðar er á enda. Líttu á þennan erfiðleika tíma sem ákveðið þroskaskeið sem þú átt eftir að komast yfir fyrr en þig grunar.  Svo er það líka þannig að ef við hefðum ekki döpru stundirnar til að miða við væru þær góðu ekki svona frábærar.

[Sporðdrekinn, 1.4.2008 kl. 01:23]

Æ en slæmt að þú skildir ekki komast til ráðgjafans  . Ömurlegur hiti!

Ég tek heilshugar undir síðustu setningu hjá Júdas og ég ætla meira að segja að segja hana nokkrum sinnum við mig áður en að ég sofna

[Alexandra Guðný Guðnadóttir, 1.4.2008 kl. 01:49]

Það er aldrey skemtilegt að skilja úff nei.Þó svo að ástin sé dvínuð..'Eg skildi þegar ég var 24 ára eftir 7 ára hjónaband ekki gaman..Og ekki lít ég á þig sem frekjudollu þú ert eins og ég segir ekki allt hér á blogginu svona stiklar á stóru svo þú ert manleg..'Eg vona að björtu tímarnir fari að koma hjá þér elkan mín..Baráttu kossar og knús Allý

[Rebbý, 1.4.2008 kl. 20:00]

Voðaleg þekki ég mikið af því sem þú segir frá hér á fyrstu dögunum þínum í bloggheiminum.   Skildi fyrir 2 árum eftir 9 ára samband og það var voðalega erfiður tími sem vinir mínir og fjölskylda hjálpuðu mér helling í gegnum.
Óska þér góðs gengis á næstu dögum, vikum, mánuðum, jafnvel árum - misjafnt hvað þetta tekur langan tíma að klárast.
Eitt átt þú þó sem ég átti ekki - það er börnin sem gefa þér helling í framtíðinni, ég reyndar svo heppin að minn fyrrverandi átti svo frábæra barnsmóður að ég fæ enn að hitta stjúpuna mína hvenær sem ég vil og hún minnkar einmannleikann.

[Ein-stök, 1.4.2008 kl. 20:13]

Júdas: Þetta er alveg rétt hjá þér. Hef svosum gengið í gegnum svona skilnaðarferli áður en það hefur reyndar aldrei verið eins flókið og viðamikið eins og núna. Lengra samband að baki nú + börn, flóknari fjármál og þannig. En þú semsagt minntir mig á gömlu bjartsýnishugsunina sem ég var búin að temja mér einu sinni í svona stöðu; þessi tími líður hjá og bjartari tímar koma! Takk

Sporðdrekinn: Já þetta er þrálátur fj.. þessi flensa og greinilegt að varasamt er að fagna batnandi heilsufari of snemma. Ég ætla mér a.m.k. að fara mjög varlega næstu daga. Júdas er snillingur

Allý: Nei það er aldrei gaman að skilja, sama hverjar ástæðurnar eru. Takk fyrir falleg orð  Björtu tímarnir koma.. stundum erfitt að vera þolinmóður

[Ein-stök, 1.4.2008 kl. 20:27]

Rebbý: Það er ofsalega gott að heyra frá einhverjum eins og þér sem skilur hvað maður er að ganga í gegnum og einmitt það er stærsta ástæðan fyrir því að ég byrjaði á þessu bloggbrölti. Takk fyrir fallega kveðju og góðar óskir. Jú ég er heppin að eiga mín börn og er líka vongóð um að öll samskipti í sambandi við þau eigi eftir að verða að mestu þrautalaus. Sem betur fer engin illindi í gangi og hann er góður pabbi.