Vinir

Ég hef mikið hugsað um það undanfarið hvað vinir eru mikilvægir í lífinu. Ég veit bara ekki hvar ég væri stödd í dag ef ég ætti ekki góða vini. Ef ég á að vera alveg heiðarleg þá væri ég líklega bara ekki hér í dag að pikka hugsanir mínar inn á bloggsíðu, ef ég hefði ekki átt góða vini. Vinir mínir hafa borið mig í gegnum alla erfiðustu kaflana í lífi mínu alveg spauglaust.

Æskuvinkonan: Við kynntumst við upphaf skólagöngu og þó við séum síður en svo í daglegu sambandi þá glatast það samt aldrei. Við höfum í raun farið mjög ólíkar leiðir í lífinu þó svo einkennilega vilji til að við enduðum í sömu starfsgrein! Hún er þessi trausta og örugga í mínu lífi. Kletturinn. Sú sem ég get alltaf leitað til og þó hún skilji mig ekki alltaf þá dæmir hún mig aldrei. Ef eitthvað bjátar á þá veit ég hvar ég hef hana og ég get líka alltaf treyst henni til að segja mér ef ég er algjörlega búin að tapa jarðtengingunni og er hreinlega á villigötum. Hún er svolítið eins og önnur mamma fyrir mér.. nei eiginlega meira eins og mamma heldur en mamma mín því við mamma höfum ekki þetta sterka og nána samband - því miður.

Sálufélaginn: Við hittumst í útlöndum, þar sem við vorum báðar að sinna annarra manna börnum. Við fyrstu sýn vorum við algjörar andstæður, bæði í útliti og persónugerð. Hún ljóshærð og ljós yfirlitum, fiðrildi úr höfuðborginni - ég dökk, alvarleg landsbyggðarpía. Á stuttum tíma urðum við algjörlega óaðskiljanlegar. Við höfum sjaldan átt því láni að fagna að búa á sama stað á sama tíma en þrátt fyrir langa aðskilnaðarkafla þá er alltaf eins og við höfum aldrei skilið þegar við hittumst aftur. Við skiljum hvor aðra alveg inn í innstu hjartarætur. Við höfum ekki alltaf skilning á vali hvorrar annarrar en það skiptir engu máli. Við elskum hvor aðra heitt og það kemur ekkert í veg fyrir það. Við getum báðar verið svolitlir sveimhugar svo það getur verið hættulegt fyrir okkur að leggja saman á stundum. Þá vantar alla jarðtengingu í sambandið og við getum spunnið endalausar sögur og ótal útgáfur á því hvað gæti gerst næst. Ættum kannski að skrifa bók saman!? Á mjög krítísku augnabliki í mínu lífi þá bjargaði vinátta hennar hreinlega lífi mínu - ekkert minna. Hún hlustaði, skildi og fordæmdi ekki heldur samgladdist mér og það gerði ótrúlega mikið fyrir mína brotnu sjálfsímynd.

Krabbinn: Var í smá vandræðum með hvaða nafn ég ætti að gefa þessari elsku. Við kynntumst á meðan við vorum í námi en kynntumst samt mjög lítið. Síðan unnum við saman og komumst að því að við ættum mikið betur saman en við áttum von á - samt vorum við varla farnar að kynnast ennþá. Við hittumst svo á kaffihúsi fyrir rúmu ári, þá komnar í sitt hvort bæjarfélagið, spjölluðum um allt og ekkert en þegar hún sagði mér frá skilnaðinum sem hún var að ganga í gegnum á þessum tíma.. þá opnaðist einhver gátt á milli okkar. Síðan þá höfum við talað mikið, hlegið mikið, dansað mikið, grátið slatta og sálgreint hvor aðra í bak og fyrir. Ég verð að viðurkenna að ég hef ekki alltaf verið 100% viss um hvar ég hef haft hana því hún er dálítið meira "spontant" týpa en ég og auk þess hafði hún upp úr mér afskaplega viðkvæmt leyndarmál sem ég var lengi skíthrædd um að ég hefði ekki átt að treysta henni fyrir. Hún hefur samt margsannað vináttu sína og tryggð síðan þá. Hefur reynst mér rosalega vel, nennir að hlusta, segir mér hreint út hvað henni finnst og eins og staðan er núna þá er hún hreinlega með mig í gjörgæslu. Talar við mig daglega og fullvissar sig um að ég sé í lagi (sem ég er reyndar ekkert alltaf)

Frænkan: Hef skiljanlega þekkt hana nær alla okkar ævi. Hún er í sama stjörnumerki og ég og við eigum ýmislegt sameiginlegt. Hún er yngri en ég en það hefur aldrei skipt máli fyrir utan ein 3 ár í kringum gelgjuna. Hún er oft eins og eldri aðilinn í okkar samskiptum enda einstaklega gömul sál og þroskuð. Við höfum verið til staðar fyrir hvor aðra á erfiðustu stundum, öxlin til að gráta á í fyrstu ástarsorginni, spunnið saman drauma okkar um nám og ferðalög, samglaðst yfir börnum og syrgt afa og ömmu í sameiningu. Í dag býr frænkan í útlöndum en við leggjum mikla áherslu á að halda sambandi með allri nútímatækni sem býðst og hittumst eins oft og mögulegt er. Ég veit að hún fylgist líka náið með mér í dag en ég verð að viðurkenna að á milli okkar eru fleiri hindranir í dag en áður fyrr. Við vorum um tíma ekki nógu duglegar við að halda sambandi og á þeim tíma gengum við báðar í gegnum erfiða hluti í lífinu, held að við þurfum að fara yfir þá hluti í sameiningu til að opna á sama sterka sambandið aftur. Hef fulla trú á að við getum það.

 Guði sé lof fyrir góða vini. Hip, hip, HÚRRRAAA.. elska ykkur allar

Auðvitað á ég fleiri vini en hér hafa verið taldir upp en þessar eru þær sem standa hjarta mínu næst. Maðurinn var lengi traustasti vinur minn en því miður hafa of margar gloppur komið í það traust á undanförnum árum. Ég vona samt að við náum að hressa upp á vinasambandið í þessu ferli sem framundan er. Hann hefur sjálfur sagt að við séum að endurskilgreina sambandið og ég held að það sé bara alveg rétt hjá honum. Við erum í raun ekki að slíta sambandi - heldur endurskilgreina það.

Athugasemdir

[Sporðdrekinn, 28.3.2008 kl. 19:50]

Það yndislega við vini er að maður velur þá sjálfur. Það er gott að heyra/lesa að þú átt svona góða að

Eigðu yndislegt kvöld

[Ein-stök, 28.3.2008 kl. 22:53]

Satt er það. Og mikið ofboðslega er ég klár að velja  

Vona að þú hafir átt/eigir yndislegt kvöld sömuleiðis

[Svanhvít Ljósbjörg Guðmundsdóttir, 29.3.2008 kl. 15:58]

Þetta finnst mér gríðarlega falleg færsla og ég verð að viðurkenna að ég varð eilítið klökk  

Gangi þér allt í haginn

[Ein-stök, 29.3.2008 kl. 17:39]

Takk fyrir falleg orð Svanhvít