Hver skilur skilnað?

Eins og gengur hefur fólk mismunandi skoðanir á þessu fyrirbæri. Í allri minni stórfjölskyldu fyrirfinnst þetta fyrirbæri varla og þeir fáu skilnaðir sem þar hafa orðið hafa farið fram í heift og miklum leiðindum. Ég verð að viðurkenna að ég kvíði því að fá ekki skilning né stuðning úr þeirri áttinni.

Í fjölskyldu Mannsins eru skilnaðir öllu "þekktari" og þar eru þeir eins og gengur, eins misjafnir og þeir eru margir. Ég geri aftur á móti frekar ráð fyrir að þar komi þessi ákvörðun meira aftan að fólki, nema þeirri fjölskyldu hafi tekist betur að lesa í samskiptin okkar á milli á undanförnum árum.

Þegar skilnað bar fyrst á góma á milli okkar hjóna áttuðum við okkur á því að við vorum aldeilis ekki sammála þar og vorum þar kannski bæði lituð af eigin reynslu.

Maðurinn upplifði mjög erfiðan og sáran skilnað milli sinna foreldra þegar hann var barn og í kjölfarið hreinlega missti hann annað foreldrið. Eftir að við höfðum rætt þetta fram og til baka og Maðurinn velt því betur fyrir sér, þá sá hann að ástæðan fyrir sárum minningum var ekki síður það hvað hjónabandið gekk illa á meðan á því stóð. Hjónabandið var stormasamt og skilnaðurinn líka. Eftir skilnaðinn bjó hann hjá mömmu sinni sem var mjög brotin eftir undangengna reynslu og í dag er ljóst að hún var á köflum hreinlega ekki fær um að sjá um sig og barnið svo vel væri. Sem betur fer beið þeirra samband ekki skaða af, því nánara samband milli mæðgina hef ég ekki enn séð.

Ég ólst aftur á móti upp við hjónaband sem ekki hefur alltaf gengið smurt fyrir sig og verð að viðurkenna að þann pakka væri ég ekki tilbúin til að leggja á mig. Ég dæmi samt ekki mína foreldra fyrir það. Hver verður að velja fyrir sig. En það er samt sem áður eyðileggjandi að alast upp við erfið samskipti foreldra og endalausa daga þar sem hægt er að skera andrúmsloftið með hníf.

Í dag erum við, sem betur fer, sammála um að skilnaður er ekki versti kosturinn í stöðu sem okkar. Við erum ennþá vinir og berum virðingu fyrir hvort öðru en við erum líka ekkert meira en það. Bestu vinir sem búa saman og deila börnum. Þessi ákvörðun er því tekin á þeim grunni að skilja á meðan ekki hefur farið verr og að með því að skilja séum við að gefa hvort öðru tækifæri og andrými til að finna eigin takt upp á nýtt og vinna í sambandi okkar við börnin. Þar má nefnilega gera mun betur og ekki minnsti vafi að basl okkar með okkar samband hefur haft neikvæð áhrif á samband okkar við börnin.

Athugasemdir

[Júdas, 26.3.2008 kl. 00:18]

Flott viðhorf og gera lendinguna miklu mýkri fyrir alla aðila, ekki síst börnin.

[Ein-stök, 26.3.2008 kl. 13:30]

Takk fyrir það Júdas.