Í upphafi - eða við lokin?

Á hverju skal byrja? Ég veit eiginlega ekkert hvert þetta blogg á eftir að leiða mig og kannski lognast það bara út af sjálfu sér eins hljóðlega og það byrjaði.

Eins og gengur, þegar málum er orðið þannig háttað að skilnaður blasir við, þá fer maður gjarnan að skoða ýmislegt aftur í tímann. Ég hef gert ansi mikið af því undanfarið en er ekkert viss um að ég fari neitt mikið út í það hérna. Vil frekar horfa fram á við og einbeita mér að því að koma mér og mínum í gegnum þetta ferli eins heilum og hægt er.

Staðan í dag er sú að við hjónin höfum ákveðið að byrja þetta ferli, en enn sem komið er hafa fáir í kringum okkur vitneskju um að málin séu komin í þessa stöðu. Nokkrar nánar vinkonur mínar vita af því sem er kannski svolítið "típískt" um kvenþjóðina. Við virðumst hafa meiri þörf fyrir að tjá okkur um líðan okkar og tilfinningar!! Eða hvað? Ég hef a.m.k. rætt það við Manninn hvort hann finni enga þörf hjá sér til að ræða málin við vini eða ættingja. Nei segir hann og yppir öxlum. Fjölskylda mín veit að hlutirnir hafa ekki verið að ganga sem best undanfarið, en þau vita ekki ennþá af ákvörðuninni. Fjölskylda hans hefur ekki hugmynd!

Í hjónabandinu eru tvö börn. Sumum þættu það slæmar fréttir fyrir börnin að svona sé komið en ég er sannfærð um að þau eiga eftir að uppskera hamingjusamari foreldra þegar til lengri tíma er litið. Börnin hafa enn ekki fengið vitneskju um ákvörðun foreldranna. Við höfum verið að sækja okkur aðstoð til félagsráðgjafa undanfarna mánuði og komum til með að sækja ráð til hans varðandi það hvernig við stöndum að málum gagnvart börnunum. Hvað við segjum þeim og hvenær. Meiningin er að þetta ferli eigi að gerast í rólegheitum og góðri samvinnu. Þetta á að verða einn vinsamlegasti skilnaður Íslandssögunnar

Athugasemdir

[Júdas, 24.3.2008 kl. 09:45]

Kunningi minn kom inn á athyglisverðan punkt um daginn.  Hann og konan hans, saman frá unglingsaldri fluttu fyrir tveimur árum í draumahúsið sitt í draumahverfinu.  Bæði alin þar upp og framkvæmdir fóru á fullt.  Allir draumar skyldu nú rætast og prinsessan þeirra eina 12 ára gömul kórónaði hamingjuna.  Tveimur árum síðar voru þau skilin, hann brotin og hún flogin á vit nýrra ævintýra.  Hann var dapur en sagði mér nokkru seinna að það hann væri að kynnast dóttur sinni upp á nýtt.  „Hvað meinarðu“  sagði ég.  „jú, sko núna snýst allt um hana þegar við hittumst,  við kúrum saman, förum saman, erum saman og gerum saman.  Áður VAR hún bara og „flaut“ um og við gerðum aldrei neitt saman!  Hvorki ég og hún,  né móðir hennar og hún.“Skilnaður þarf ekki að vera það versta, hann getur verð upphaf nýrra vona og væntinga sem allir njóta..........börnin líka. 

[Ein-stök, 24.3.2008 kl. 16:31]

Takk fyrir þetta Júdas

Þetta er einmitt punktur sem við höfum nú þegar áttað okkur á - þó við búum öll ennþá undir sama þaki. Fjarvera Mannsins af heimilinu hefur verið meiri en áður og á þeim stundum finn ég vel fyrir því hvað ég nýt þess að vera með börnunum og að við GERUM meira saman. Fólk gleymir oft að skilnaðurinn er yfirleitt lokapunkturinn á einhverju ferli sem hefur skapað óeðlilegt og jafnvel óþolandi andrúmsloft á heimilinu. Þar af leiðandi eru öll "sambönd" innan fjölskyldunnar sýkt af því ástandi.

Ég hlakka einmitt mikið til að komast út úr þessu andrúmslofti sem við höfum (því miður) skapað okkur og fara að einbeita mér að góðu stundunum aftur. Við höfum nú þegar rætt að við þurfum að hugsa líka út í að tryggja hvoru barni fyrir sig tíma með öðru foreldrinu í einu. Held að allir innan fjölskyldunnar þurfi á því að halda.

[Fiðrildi, 28.3.2008 kl. 11:42]

Þetta er ákveðin skólaganga sem þú ert að fara að takast á við.  Vertu jákvæð, bæði í garð annarra og þinn eigin.  Flott hjá þér að byrja að blogga . . . það gerir þig meðvitaða um ýmislegt mikilvægt í huga þér og minnir þig á eitt og annað :)

Gangi þér vel

[Ein-stök, 28.3.2008 kl. 14:55]

Takk kærlega Arna.

Já þetta er svo sannarlega skólaganga og ég er komin aftur í 1. bekk! Ég hef reyndar áður gengið í gegnum "skilnað" og þekki fleiri en eina hlið á þeim málum en þetta er allt annað ferli en þau fyrri þar sem núna er að baki mun lengra samband en í þeim fyrri og svo blessuð börnin.

Finnst þetta mjög góð setning hjá þér:  Vertu jákvæð, bæði í garð annarra og þinn eigin. Ég hef haft það í huga síðan ljóst varð að okkar mál stefndu í þessa átt, að ég vildi halda í jákvæðnina í samskiptum okkar á milli og að ég ætlaði mér ekki að leyfa þessu að fara í leiðindi - ef mögulega væri hægt að komast hjá því. En aftur á móti þarf svo sannarlega að áminna mig um að halda í jákvæðnina gagnvart sjálfri mér. Ég á mjög auðvelt með að missa mig í þann farveg að kenna mér um hlutina og var satt að segja mjög lengi föst í því varðandi þetta samband.

Ég held að bloggið eigi eftir að verða mikilvægur hluti í skólagöngunni. Ég hef oft nýtt mér það að skrifa hugleiðingar mínar þegar eitthvað hefur bjátað á og ósjaldan skrifað frá mér reiði á þann hátt (eitthvað sem fór bara í ruslið) svo ég hef tröllatrú á að það hjálpi. Ekki verra að fá komment og stuðning frá öðrum þarna úti.

Takk aftur fyrir mig